بهبود کیفیت آب میوه پرتقال والنسیا با استفاده از پوتریسین و متیل جاسمونات

در پژوهش حاضر اثر پوتریسین و متیل جاسمونات روی افزایش کیفیت آب میوه پرتقال والنسیا بررسی شده است. میوه های پرتقال با پوتریسین (صفر، 5/2 و 5 میلی مولار) و متیل جاسمونات (صفر، 10 و 20 میکرومولار) به مدت 5 دقیقه تیمار و سپس در دمای 1±5 درجه سانتی گراد با رطوبت نسبی 85 درصد برای مدت 4 ماه انبار شدند. کل مواد جامد محلول، اسید قابل تیتر، اسید آسکوربیک، کاروتنوئید کل و آنتوسیانین کل و آب میوه اندازه گیری گردند. نتایج نشان داد که مواد جامد محلول، ویتامین ث و میزان آب میوه های تیمار شده و تیمار نشده طی انبارمانی کاهش یافت، ولی تیمار پوترسین و متیل جاسمونات به تنهایی و با هم روند کاهش تغییرات را کمتر نشان دادند، به طوری که کاربرد پوتریسین 5 میلی مولار و ترکیب آن با متیل جاسمونات 10 میکرومولار طی انبارمانی بیشترین میزان مواد جامد محلول، اسیداسکوربیک و میزان آب را نسبت به شاهد و سایر تیمارها دارا بودند. میزان اسید قابل تیتر، آنتوسیانین کل و کاروتنوئید کل در میوه های تیمار شده و تیمار نشده طی انبارمانی افزایش یافت، ولی این روند افزایشی در میوه های تیمار شده بیشتر از میوه های شاهد بود، به طوری که بیشترین میزان میزان اسیدقابل تیتر، آنتوسیانین و کاروتنوئید در میوه های تیمار شده با پوتریسین 5 میلی مولار و ترکیب آن با متیل جاسمونات 10 میکرومولار در پایان انبارمانی مشاهده گردید. به طورکلی نتایج نشان داد، کاربرد پوتریسین 5 میلی مولار و ترکیب آن با متیل جاسمونات 10 میکرومولار مؤثرترین تیمار بودند.